Achtergrond
Terwijl kleine zonnepanelen worden gebruikt voor de batterij opladen en soortgelijke taken vereisen mogelijk geen speciale connectoren, grotere systemen Verbind normaal gesproken de panelen in serie met elkaar om strings te vormen. In het verleden Dit werd bereikt door een kleine elektriciteitskast aan de achterkant van de auto te openen paneel en het aansluiten van door de gebruiker geleverde draden op de schroefklemmen erin. Echter, binnen In de VS zijn dit soort kale aansluitingen door de VS beperkt tot 50 V of minder Nationale elektrische code (NEC). Boven 50V mag alleen een erkende elektricien dit maken de verbindingen. Bovendien waren dit soort verbindingen onderworpen aan problemen veroorzaakt door waterlekkage, elektrische corrosie en mechanische belasting de draden.
Vanaf de jaren 2000 is een aantal bedrijven introduceerden producten om deze problemen aan te pakken. In deze systemen is de De aansluitdoos werd afgedicht en twee draden werden permanent bevestigd door middel van spanning reliëfs. De kabels eindigden met push-fit connectoren die voldeden aan de definitie van a gemaksrecipiënt, wat betekent dat ze (legaal) met elkaar kunnen worden verbonden door iedereen. Twee connectoren werden in deze periode enigszins gebruikelijk, de Radox connector en MC3-connector, die er in essentie allebei zo uitzagen weerbestendige phono-aansluitingen.
In 2008 is de Amerikaanse Electrical Code bijgewerkt om te eisen dat connectoren voor zonnepanelen "positieve vergrendeling" bieden, dus dat ze met de hand in elkaar konden worden gezet, maar pas weer konden worden gescheiden met behulp van een hulpmiddel. Radox, een Europese fabrikant, reageerde hier niet op specificatie en is sindsdien van de markt verdwenen. Twee in de VS gevestigd bedrijven, Tyco Electronics en Multi-Contact, reageerden door nieuwe te introduceren connectoren om aan deze eis te voldoen.
Tyco's Solarlok werd marktleider voor een periode aan het eind van de jaren 2000, maar een aantal factoren werkten samen om dit te verdrijven de markt. Een daarvan was het feit dat het systeem twee sets kabels had draden, wat in het veld tot grote ergernis leidde bij het uitvallen van apparatuur verschillende leveranciers konden niet met elkaar worden verbonden. In 2011 was de MC4 dat al in een sterke leiderschapspositie, wat leidde tot de introductie van Compatible producten van diverse grote connectorleveranciers. Onder deze zijn de Amfenol Helios H4 en SMK PV-03.
Beschrijving
Het MC4-systeem bestaat uit een stekker en stopcontact ontwerp. De stekkers en stopcontacten bevinden zich in plastic omhulsels die er zo uitzien wees van het andere geslacht - de plug zit in een cilindrische schaal die eruit ziet als een vrouwelijke connector, maar wordt mannelijk genoemd, en de aansluiting bevindt zich in een vierkante sonde die er mannelijk uitziet maar elektrisch vrouwelijk is. De vrouwelijke connector heeft twee plastic vingers die naar de centrale sonde moeten worden gedrukt iets in de gaten aan de voorkant van de mannelijke connector te steken. Wanneer de twee tegen elkaar worden gedrukt, glijden de vingers door de gaten totdat ze een inkeping bereiken in de zijkant van de mannelijke connector, waar ze naar buiten springen om de twee te vergrendelen samen.
Voor een goede afdichting moeten MC4s worden gebruikt kabel met de juiste diameter. Normaal gesproken is de kabel dubbel geïsoleerd (isolatie plus zwarte mantel) en zowel UV- als hogere temperatuurbestendig (de meeste kabels gaan achteruit als ze buitenshuis worden gebruikt zonder bescherming tegen zonlicht). Connectoren worden doorgaans bevestigd door middel van krimpen, maar solderen kan ook mogelijk.
De MC4-connector heeft een UL-classificatie van 20 A en Maximaal 600 V, afhankelijk van de gebruikte geleidergrootte. Normeninspanningen in Europa zijn ook speciale 1000 V-versies en 30 A of hoger mogelijk bij paarsgewijs gebruik.
Sollicitatie en veiligheid
MC Multilam Technology beweert die constante veerdruk zorgt voor een betrouwbare lage contactweerstand. Het is echter erg belangrijk om ze nooit onder belasting aan te sluiten of los te koppelen, zelfs niet op laagspanning (12–48 V) systemen. Er kan zich een elektrische boog vormen die kan smelten en ernstige schade kan veroorzaken contactmaterialen, wat resulteert in een hoge weerstand en daaropvolgende oververhitting. Dit komt gedeeltelijk doordat gelijkstroom (DC) nog steeds een boog vormt, terwijl dat gewoonlijk het geval is gebruikte wisselstroom (AC) dooft gemakkelijker zelf nuldoorgangsspanningspunt.
Vaak zijn er grote reeksen panelen in serie geschakeld, gemaakt van reeksen panelen die elk 17 tot 50 V genereren, met totale spanningen tot 600 V per string of 1500 V in speciale grote arrays met hoogspanningspanelen.
Connectoren van andere fabrikanten kunnen dat wel zijn worden gecombineerd met originele Stäubli-onderdelen en worden soms omschreven als "MC compatibel", maar voldoet mogelijk niet aan de eisen voor een veilige elektrische installatie verband met stabiliteit op lange termijn.
Voor een onderbreking is een speciaal DC-circuit nodig onderbreker die het mogelijk maakt het circuit te openen zonder boogschade. Typisch 120/230 V AC-schakelaars en stroomonderbrekers zijn over het algemeen niet geschikt voor DC-toepassingen of kan werken bij veel lagere stromen.
